از زمان انقلاب صنعتی، دمای سالانه کره زمین کمی بیش از یک درجه سانتیگراد افزایش داشته است. در بین سال های 1880 تا 1980 میلادی زمین هر 10 سال به طور متوسط 0/07 درجه سانتیگراد گرمتر شده است. اما موضوع زمانی قابل توجه می‌شود که می‌بینیم این افزایش از سال 1981 بیش از 2 برابر شده است به طوری که در 40 سال گذشته شاهد افزایشی به میزان 0/18 درجه سانتیگراد بوده‌ایم. بله..ما سیاره‌ای داریم که هر روز گرمتر می‌شود؛ موضوعی نگران کننده که طبق گفته دانشمندان اگر می‌خواهیم از آینده‌ای اجتناب کنیم که در آن زندگی روزمره‌مان با بلایای طبیعی مثل خشکسالی، آتش سوزی یا سیل همراه نباشد باید با فعالیت‌های خاص و کمک به حفظ محیط زیست از این گرمایش جلوگیری کرد. همه ما خواستار این موضوع هستیم و مسلما این موضوع چیزی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت. اما تا کنون توجه کرده‌اید که علت این گرمایش چیست و ما به عنوان جزیی از ساکنین این کره خاکی چه کاری در این مسیر باید انجام دهیم؟
متهم ردیف اول گرمایش: آلاینده‌های تولیدی انسان
گرمایش زمین مستقیما به فعالیت‌های آلوده کننده ما انسان‌ها بستگی دارد. وقتی که دی اکسید کربن تولیدی ناشی از هزاران هزار فرایند صنعتی و غیر صنعتی در جو زمین جمع شده و نور و تشعشات خورشیدی که از سطح زمین منعکس شده است را جذب می‌کند. در حالت عادی این تشعشعات باید بدون هیچ مانعی به فضا بروند اما آلاینده های موجود که بسیار پایدار هستند و حتی تا قرن‌ها در جو دوام می‌آورند، گرما را به دام انداخته و باعث گرم شدن زمین می‌شوند. این آلاینده‌ها بخصوص دی اکسید کربن، متان، اکسید نیتروژن، بخار آب و گازهای شیمیایی فلوئوردار که به نام گازهای گلخانه‌ای معروفند با ایجاد اثری به همین نام یعنی اثر گلخانه‌ای گرمتر شدن کره زمین را موجب می‌شوند.
راه حل مشخص است!: کاهش آلاینده‌های تولیدی
در هر حال چاره‌ای نیست جز اینکه آلاینده‌های تولیدی انسان به خصوص سوزاندن سوخت‌های فسیلی مثل زغال سنگ، بنزین و گازهای طبیعی از روش‌های مختلف کاهش داده شوند و یا جایگزین‌هایی برای آنها معرفی شود. به همین خاطر است که تاکنون قوانین و مقررات خاصی برای این موضوع در بسیاری از کشورها تدوین شده است که شاید مهمترین آن توافق نامه 2015 پاریس بین کشورهای جهان می‌باشد؛ اما متاسفانه موضوعی که سریع جلو نمی‌رود. طبق هدف‌های تعیین شده تا سال 2030 میلادی انتشار کربن در جهان باید تا 40 درصد کاهش یابد و این موضوع یعنی برداشتن قدم های فوری و قابل مشاهده.
خودروهای هیبریدی و انرژی‌های تجدیدپذیر دو دوست محیط زیست
واژه‌های سوخت جایگزین بنزین و تجدید پذیر این روزها برای بسیاری از ما ناآشنا نیست. راهکارهایی که همه جهان باید آنها را در اولویت فعالیت‌های کاهنده آلاینه‌های زیست محیطی خود قرار دهند. خودروها به عنوان تولید کننده اصلی آلاینده بنزین و انتشار آن متهمانی هستند که ضروری است میزان مصرف خود را کاهش دهند. تصور کنید افرادی که هر روزه با ماشین شخصی خود به سر کار می‌روند و هر سه روز مجبور به پر کردن باک بنزین خود هستند این موضوع یعنی تولید حجم زیادی دی اکسید کربن پس در اینجا تنها انتخاب استفاده از خودروهایی است که سوخت جایگزین بنزین دارند؛ در اینجاست که به نام‌هایی مثل خودروهای الکتریکی یا سوخت‌های زیستی مثل بیو دیزل بر می خوریم. سوخت‌هایی که با وجود پیشرفت‌های انجام شده راه نسبتا طولانی در همه گیر شدن به عنوان سوخت جایگزین دارند.
از طرفی استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر چون باد، خورشید به عنوان منبع تولید انرژی در ساختمان‌ها و صنعت نیز فعالیتی است که نیازمند حرکت سریعتر جهت همگانی کردن آن است. هر چند بسیاری از کشورها استفاده از آبگرمکن‌های خورشیدی و یا سیستم‌های تولید برق خورشیدی را همراه مشوق‌های بسیار به صورت گسترده در ساختار تولید انرژی خود قرار داده‌اند اما این موضوع تا همه گیر شدن بخصوص در کشورهای در حال توسعه فاصله دارد.
متهم ردیف دوم گرمایش: انسان و از بین بردن مراتع و جنگل ها
گیاهان و درختان به دلیل نقش خود در جذب دی اکسید کربن و بازگرداندن اکسیژن به محیط نقش مهمی در تنظیم آب و هوا دارند. در این میان جنگل‌ها به عنوان از بین برنده کربن وسیله‌ای ارزشمند برای حفظ دمای زمین هستند. اما متاسفانه انسان‌ها مناطق وسیعی از پوشش گیاهی در سراسر جهان را برای کشاورزی، توسعه شهرها، فروش محصولات چوبی را از بین برده‌اند و به این کار ادامه می‌دهند. وقتی پوشش گیاهی زمین از بین می‌رود کربن تولیدی به جو وارد می‌شود؛ طبق آمار بیش از یک پنجم آلودگی گازهای گلخانه‌ای به خاطر جنگل زدایی و تخریب جنگل است.
پس راه حل باز هم مشخص است… جلوگیری از جنگل زدایی و از بین بردن درختان و همزمان کاشت درختان بیشتر و توسعه جنگل‌ها.
متهم ردیف سوم گرمایش: انسان و فعالیت دامداری
حیوانات و دام‌هایی مثل گوسفند و گاو، متان که یک گاز گلخانه‌ای است را تولید می‌کنند. وقتی دام‌ها در مقیاس وسیع چرا می‌کنند، مقدار متان تولید شده سهم بزرگی در گرم شدن کره زمین دارد. تنها در استرالیا فعالیت دامداری و کشاورزی 16 درصد کل انتشار گازهای گلخانه‌ای در این کشور را تشکیل می‌دهد. اما به نظر شما راهکار این موضوع چیست؟ مدیریت بهبودیافته پرورش دام در درازمدت می‌تواند دستاوردهای اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی بسیاری بدنبال داشته باشد. اما مساله‌ای که شاید کمتر به آن توجه شده است نقشی که هر یک از ما به عنوان فردی از این سیاره داریم و آن توجه به رژیم گیاهخواری است. واضح است که اگر گوشتی مصرف نشود، دام‌های کمتری نیز پرورش داده خواهند شد و تصور کنید زمینی را که رژیم گیاهخواری برای اکثر افراد آن به یک سبک تغذیه‌ای تبدیل شده است در این صورت ما علاوه بر نجات جان جانداران، در مقیاسی بزرگتر سهمی در نجات کره زمین هم داشته‌ایم. حتی تصورش هم زیباست…
ردیف کردن متهم کافیست! به دنبال اجرای راه حل‌ها باشید…
شکی نیست که علت اصلی گرمایش زمین انسان است و فعالیت‌های آلایندگی آن که روز به روز کره زمین را با تهدید گرمایش روبرو می‌کند. تا به حال حرف‌ها و گفته‌های بسیاری در این خصوص مطرح شده است و هر روز که می‌گذرد با بحران‌ها پیش آمده به مراحل بحرانی‌تر ی از گرم شدن زمین می‌رسیم. ما هم به عنوان بخشی از این سیاره اگر به فکر خود و آیندگان‌مان هستیم بهتر است از همین الان قدم‌هایی را در این مسیر برداریم و صرفا یک انسان منفعل و خواننده مطالب نباشیم. اگر آگاه هستید و به آگاهی مناسبی در این موضوع رسیده‌اید، به دنبال راه‌حل و اجرای آن باشید. زمین نیاز به انسان های آگاه و اجرایی دارد!
منبع : nrdc
دیدگاهی ثبت نشده است.