دولت‌ها از گذشته در داستان شیر و لبنیات و حمایت از صنایع لبنی، نقش مهمی داشته‌اند که باعث شده مردم به جای استفاده از شیر گیاهی، به شیر حیوانی روی بیاورند. شاید به جرات می‌توان گفت اگر در سال‌های گذشته این حمایت‌ها نبود اکنون مردم سراسر جهان سبک تغذیه‌ای متفاوتی داشتند. برای آشنا شدن بیشتر، به یکی از دوران‌های اثرگذار یعنی جنگ جهانی اول و نقش دولت آمریکا در توسعه صنعت لبنیات حیوانی می‌پردازیم: داستان شیر و لبنیات و کمک دولت آمریکا برای فروش بیشتر محصولات لبنی.
آغاز داستان شیر و لبنیات
جنگ جهانی اول و ارسال شیر خشک برای سربازان آمریکایی در خارج از کشور با هدف مبارزه با سوء تغذیه آن‌ها، آغاز داستان بود. در آن زمان تقاضا برای شیر گاو و سایر مواد غذایی مبتنی بر لبنیات افزایش یافت. به همین دلیل کشاورزان آمریکایی در عوض تولید محصولات کشاورزی، فعالیت خود در تولید شیر و محصولات حیوانی مرتبط را افزایش دادند.
در این زمان سرمایه‌گذاری بر روی تجهیزات تولید صنایع لبنی حیوانی آنقدر زیاد بود که بسیاری از کشاورزان به منظور پاسخ به نیاز روزافزون ایجاد شده در بازار به دلیل جنگ جهانی، حتی فعالیت‌های کشاورزی خود را متوقف کردند. موضوعی که با پایان یافتن جنگ جهانی اول آمریکا را با یک بحران روبرو کرد: تولید مازاد بر مصرف شیر گاو؛ و این آغاز ماجرا بود…
پایانی که حمایت دولتی از شیر گاو را در پی داشت
اما پایان جنگ جهانی اول با یک بحران در صنعت تولید شیر گاو همراه بود. تولید بیش از نیاز و مازاد شیری که تقاضای کمی برای آن در بازار وجود داشت. در این زمان دولت فدرال آمریکا با خیل عظیمی از کشاورزان و کارخانه‌های تولید شیر روبرو بود که با سرمایه‌گذاری‌های بالا، ظرفیت بسیاری از فعالیت بدون جواب از طرف مردم و تقاضای بازار را پیش رو داشتند. بنابراین دولت شروع به حمایت از این قشر کرد و به میزان 2 میلیون دلار شیرگاو مازاد تولیدی را خریداری کرد.
علاوه بر آن بخش لبنیات وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA) کمپین‌های تبلیغاتی برای بازاریابی شیر گاو را به راه انداخت. این تبلیغات با تاکید بر موضوع ضروری بودن شیر گاو برای سلامت استخوان‌ها، عموم مردم را به سمت استفاده از این محصول هدایت کرد. آن‌ها در این میان حتی شعارها و توصیه‌های بسیاری را مبنی بر اینکه مردم به جای منابع گیاهی کلسیم، از شیر گاو استفاده کنند نیز بکار بردند.
حمایت دولتی دنباله‌دار از داستان شیر و لبنیات مازاد
علی‌رغم کمپین‌های دولت برای متقاعد کردن آمریکایی‌ها در مصرف شیر بیشتر، این مازاد تولید ادامه داشت. روندی که با قیمت پایین شیر گاو نیز همراه بود. در این زمان کشاورزان برای دستیابی به قیمت عادلانه لبنیات اعتصاب کردند. در نتیجه دولت برای جلب رضایت آن‌ها در داستان شیر و لبنیات، برنامه‌هایی را برای افزایش تقاضای مصنوعی اجرا کرد. اولین مورد از این برنامه‌ها شامل برنامه شیر فدرال برای مدارس در سال 1940 و تبلیغات مصرف شیر در اداره‌ها بود.
در سال 1946، رییس جمهور وقت آمریکا، ترومن، قانون ملی ناهار مدرسه را تصویب کرد، که بر اساس آن هر ناهار باید شامل یک و نیم تا دو پیمانه شیر کامل باشد. در اصل، از آنجایی که بزرگسالان شیر نمی‌خریدند، راه‌حل دولت این بود که آن را به فرزندانشان تحمیل کند.
اما با وجود این حمایت‌ها هنوز بحران تولید مازاد حل نشده بود. بنابراین در سال 1977، رئیس جمهور وقت ایالت متحده، جیمی کارتر، اجازه داد تا در طول 4 سال، مبلغ هنگفتی به عنوان یارانه به صنعت لبنیات تزریق شود. مانند گذشته، کشاورزان برای استفاده از این یارانه دولتی، تولید را افزایش دادند که در عین حال مازاد بیشتری را به همراه داشت. بر همین اساس وزارت کشاورزی آمریکا سالانه 2 میلیارد دلار برای خرید کره، پنیر و شیر خشک و ذخیره آن در 500 انبار موجود در سراسر کشور هزینه می‌کرد.
حجم این ذخیره‌سازی آنقدر بود که روزنامه نیویورک تایمز در سال 1982 طی مقاله‌ای به این موضوع اشاره کرد که اگر محصولات لبنی ذخیره شده در انبارها را در واگن‌های قطار بارگیری می‌کردند، مسافتی به طول واشنگتن تا شهر نیویورک اشغال می‌شد.
داستان شیر و لبنیات و نقش کشاورزان در آن
شاید این سوال پیش آید که چرا با وجود مشکلات و نرخ پایین قیمت شیر، کشاورزان آمریکایی همچنان به تولید شیر گاو ادامه می‌دادند؟ جواب در دو کلمه خلاصه می‌شود: حمایت دولت! در آن زمان شیر مازاد به قیمت 13/10 دلار در هر صد پوند وزن توسط دولت خریداری می‌شد. ضمن اینکه از آنجایی که کنگره آمریکا کمک‌های مبارزاتی را از صنایع لبنی دریافت می‌کرد، و تاکنون هم دریافت می‌کند، دولت به خرید شیر ادامه داد، بنابراین کشاورزان تشویق به ادامه تولید این محصول شدند.
تا به امروز هم، هنوز شیر گاو در سطحی مازاد تولید می‌شود. اما در این بین تنها مصرف‌کنندگان دلسوز هستند که شیرهای گیاهی را به دلیل سالم بودن و حذف آزار به حیوان در حین تولید انتخاب می‌کنند.
رد پای بازاریابی مدرن دولتی در داستان شیر و لبنیات
طرح Dairy Checkoff یک برنامه فدرال طراحی شده توسط دولت آمریکا است در ادامه داستان شیر و لبنیات که با بودجه صنعت اجرا می‌شود و همچنان هم ادامه دارد. این برنامه تاثیر عمیقی بر آنچه آمریکایی‌ها برای مصرف انتخاب می‌کنند دارد. در این طرح کنگره آمریکا با تشویق صنعت لبنیات، در سال 1983 هیئت ملی ترویج و تحقیقات لبنیات را ایجاد کرد که تنها هدف آن ترویج مصرف محصولات لبنی حیوانی از طریق بازاریابی و آموزش تغذیه بود.
برای تامین مالی این برنامه، دامداران موافقت کردند که بر اساس وزن شیری که فروخته‌اند، هزینه اندکی بپردازند. برنامه چک آف، مسئول تولید برخی از هوس‌انگیزترین (و البته کمتر سالم) محصولات غذایی آمریکا است. تبلیغ‌های سنگین در رسانه‌ها باعث شد که 40 درصد پنیر بیشتر در پیتزاهای دومینو امریکایی استفاده شود همچنین نوشیدنی‌های شیری بیشتری در استارباکس ارایه شده و تکه‌های پنیر بزرگتری در تخم مرغ مک مافین بکار رود.علاوه بر این برنامه چک آف مسئول شعارهای تبلیغاتی حمایتی از مصرف لبنیات حیوانی نیز است.
و تاریخ گواهی می‌دهد؛ اما…
با نگاهی به تاریخ، می‌توانیم ببینیم که شیر و محصولات لبنی حیوانی محصولاتی با بودجه حمایتی بسیار زیاد دولتی بودند که تبلیغات وسیع انجام شده و سودی که دامداران و دولت از آن می‌کردند، باعث رواج مصرف آن شد. شاید اگر آن زمان تصمیم بر مصرف شیر حیوان دیگری یا شیر گیاهی بود، آمریکایی‌ها و همه مردم دنیا شیر دیگری را مصرف می‌کردند.
در حال حاضر مصرف و داستان شیر و لبنیات حیوانی به قدری در فرهنگ ما جا افتاده است که نمی‌توانیم واقعیت مضرات و آسیب‌های آن را ببینیم. موضوعی که حتی شاید با مصرف هزینه کلان دولت در طی سال‌ها هم حل نشود. عموم مردم بر این باورند که شیرگاو و محصولات لبنی آن سالم هستند، زیرا این چیزی است که به آن‌ها گفته شده است، و تا به حال در این مورد تردیدی وجود نداشته است. اما واقعا وقت آن نیست که از جایگزین‌های گیاهی شیر گاو و محصولات لبنی حیوانی استفاده کنیم؟
مراجع:
prime.peta.org ، plantbasednews.org
